اولین لبخند فرشته من

پسر گلم . امروز بیست و سومین روزیه که قدم های کوچولو و پر برکتتو به خونمون گذاشتی. خیلی زود گذشت مثل یه خواب شیرین. پسرم خیلی گل و آقا هستی اصلا اذیتی نداری جز شیر و یه جای گرم و نرم هیچی نمی خوای البته بگم که کمی بغلی شدی تا تو بغلمی راحت می خوابی فارغ از دنیا تا می زارمت توی رختخوابت بیدار میشی. عزیزم من از در آغوش کشیدنت لذت میبرم ولی اگه این برات بشه یه عادت سخت میشه برای خودتم خوب نیست. عزیزکم خداروشکر میکنم بابت سلامتیت و اینکه خدا یه پسر سالم و باهوش بهمون داده. خداروشکر خیلی هوشیار هستی جوری به من و بابایی نگاه میکنی که انگار واقعا مارو میشناسی. صدامونو که کاملا تشخیص میدی. وقتی بیداری میذاریمت جلوی تلویزیون کاملا توجه میکنی . امروز وقتی داشتم میشستمت بهت میگفتم مامانی جیش کن سرتو برگردوندی بالا یه لبخند ملیح زدی که دل من و بابایی آب شد  نمیدونم ارادی بود یا نه ولی تمام خستگی و کم خوابی این چندروز از تنم در رفت. قربون اون لبخند ملیحت بشم انشاله که همیشه لبت خندون و دلت شاد باشه مامانی.